Sefer Kurt Şiirleri - Şair Sefer Kurt

Sessiz çığlıklar atıyorum bu koca şehirde
Sana içimden mektuplar yazıyorum anne
Kör kuyulara atılmış mahpus edilmişim yaban ellerde
Her gün özleminle yanıp tutuşuyorum anne

Zaman akıp giderken durmuyor hiç saniyeler

Yaz dediniz bu gençliği yazıyorum işte
Tek cümle dört kelime adam olmaz bu çocuk
Yazarken bile gelecekten kaygılar duyuyorum
Fazla yoruma gerek yok adam olmaz bu çocuk

Bak dostum ben söylüyorum sakın darılma

Ben seni seviyordum da oy
Sen ellere mi gittin
Akıttın göz yaşımı
Beni perişan ettin

Oy oy oy oy oy

Karadeniz kaplanı
Gönüllerin sultanı
Hem kartal hem kanarya
Yutmuşuz biz aslanı

Bordo mavi yürekler

Dayı oğlu Mahir'le başladı acılar
Artı kesilmedi üstüne eklendi binbir zorluklar
Şimdi durup dururken aşkımı aldı o kara topraklar
Acılarıma acılar ekledin beni yalnız bıraktın

Bana verdiğin saat senden kalan tek hatıran oldu

İnanamıyorum sen beni bu durumda bırakıp gittiğine
Öldüğüne inanamıyorum bekliyorum belki gelirsin diye
Dinmek bilmeyen bu göz yaşlarım senden bana hediye
Doyamadım gülüsüne yanağındaki gamzelerine
Gülerken yüzünde çıkan gamzeleri unutamadım

Durgun yorgun ama rüzgar işte esiyor
Bak dışarı nedense yağmur bile ağlıyor
Senle aramıza giren yollar şimdi halime gülüyor
Uzatıyorum ellerimi sana ellerini tutamıyorum

Evet bebeğim sendinkıştayken yazı getiren

Çok çektim şu yalan aşklardan
Nasıl anlatsın derdimi dilsiz yüreğim
Hep yara aldım seviyorum deyip gidenlerden
Yorgun düştü dayanmıyor artık dilsiz yüreğim

Seviyorum deyip yalanları dizdiler

22 haziran Mahir'in ölününün birinci yılını saygı ile anıyorum
Onsuz bir yıl olduğu gibi bundan sonrada sıkıntılı geçecek anlıyorum
Bana onsuzluk zor geliyor kendimi bir türlü tutamıyorum
Kara gündür dayı oğlu bu gün kara gündür

22 haziran dünyanın başıma yıkıldığı gündür

Bir çınar devrildi yıkıldı gömüldü sulara
Acı verdi üzüntü verdi unutulmayacak yıllarca
Anıları unutmak kolaymı acı verir insana
Sen rahat uyu dayı oğlu kader utansın

Sen hiç gördün mü bahar geldi çiçekler açmadan soldu