Kızım İstanbul’a okumaya adam olmaya gitti,
Bende bir zamanlar oraya okumaya gittim,
Ana baba,kardaştan ayrı,kalbim boş,
Hiç tanımadığım bir şehirde önceleri yalnızdım,
Yalnızlık şiirleri yazdım,
Bu şehre geldiğime kahrettim,
İstanbul’un taşı toprağı altın derlerdi,
Yalan olduğunu orada anladım,
Gençliğim orada yoksulluk ve cefa ile geçti,
Tüm bunlara rağmen orada okudum,
Adam oldummu bilmem,
On altı yıl sonra yine İstanbul’a gidiyorum,
Bu defa yalnız değilim,
Yanımda can dostum ve kızımda var,
Ben İstanbul’da cefa çektim,sefasını sürmedim,
Bari sefasını kızım sürsün.
Kayıt Tarihi : 20.1.2008 18:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!