Kendimi platonik bir ovanın
prensi zannediyorum.
Zannedilir hep burumlarda
çıkışa yarınlar.
Ben yarını bugün zannediyorum
içim acıyor,
Ne zaman gölgemi görsem
aklıma sen gelirsin.
Bu bir çoğu için pek birşey ifade etmesede
benim için,
benim içimde bir yerlerde
kızılca kıyamet sızı bırakan
Yine akşam..yine karanlık
bir yatak odasında
sensizliğe içiyorum
yokluğun buğulu sisini..
Yedi sene bana,
yediremedi gül yüzünü,
Kimbilir,
nereler saklar beni
beni kendimden...
Hep yazılanları gördük,
duyduk aktardık..
Ya yazılmayı var kılan,
neyi doğru düzgün biliyoruz ki
şu dünyada
kıskançlıklarını yaşıyoruz
kötülerin
aynasız duvarlarda
Sana,
seni binlerce kez seviyorum
demek isterdim
ama söyleyemedim.
öyle bir hal olduki
bir yanardağ gibisin,
davullar vuruyordu
sesinin hoşgelmediği
bir uzaklıktan
hoş,
hoşçakal diyemedik
bizim karakaçana..
Gidenler biliyormu bilmiyorum
kırık bir aynanın laneti yansıyor
kalanın vuslatına
zaman da kırılıyor
acıyı dakikada yıllarca hissediyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!