Sedat Umran Şiirleri - Şair Sedat Umran

Takılıp kalmış bir noktada
Gölgesini içine düşürerek;
Leke sabrın gücüyle büyür
Tek başına

Uzanır güneşe dek,

Yıkmak yıkılmaz sanılan o duvarları
Bir anda en geniş etmek en darları
İnmek inilmez sanılan mağara diplerine
Bir meşale olmak yalnızların en gariplerine
Sürüklemek boş çuvallar gibi uçurumları
Öze girebilmek için bir yana atmak yorumları

Açıklığı sever,
yansıtır gizli dünyasını,
yüzünün bin bir yanıyla
çoğaltır dileklerini»

Renk cümbüşünde

-1-

Alev aynalar yandı göğün her noktasında
Görünmeyen bir elin tuttuğu oltasında

Yakalandı binlerce şimşek ahtapotları

Gittin, dağ gibi büyüdü yalnızlık
Issızlığın iki ucunda şimdi sen varsın
Tam ortasında: yokluğun yokluğun yokluğun
O konuşsa konuşur, sussa susarsın

Gittin, taş atarak denizlerime

Kara kuşları ölümün
Konarlar can dallarımıza
Yere sürünürcesine uçarlar
Görüntüleri yansır duvarımıza

Sessiz ötüşleri tedirgin etmez

İdam tutuklusu, sorgusuz, yargısız
geçirmişler sırtına daracık bir gömlek;
ölmedi asansör her gün asılmaktan,
dünyayı yer ve gök arasında sandı,
sürdürdü bir kısır döngüde yaşamasını.
İnsanlar girdiler telâşla bir hırsız

Taş susar,

çözülmez kasları;

susmayı susar

Bir kez daha denedim yalnızlığımı,
içimin kopmayan ipinde sallandım,
ürküttüm bulut kuşlarını gökyüzünün,
sonsuzun çizgisiyle sınırlandım;
bir gün çaresizlik içinde kalmışken
hiçlik ordularımı çoğalttım kendimden,

Ölüm öldü Elleri ellerinde kaldı Bir ozanın

Koca ölüm Nasıl sığdı içine Daracık bir ânın
Ve gömüldü yüreğine yaşamanın! ..