Sedat Özbek Şiirleri - Şair Sedat Özbek

Gözlerini kapatıp karanlığında yürümek istedim,
>
Her şeyden vazgeçip
Sonsuzunda kalmak isterdim karanlığının
Günün aydınlattığı her şeyden vazgeçip
Dudaklarında CAN bulacak umutla sevdim seni.

Yazı geçtik
Bak bulduk son baharı,
Unutma emi
Beraber gezdiğimiz
Mutlu günleri
Bu aşk rüyasının

KıskanırsıN

Bir bilsen seni ne çok özlediğimi
İçimdeki hasreti kıskanırsın,
Bir bilsen seni sakladığım yeri,
Senin için ağlayan yüreğimi kıskanırsın

KURBAN OLDUĞUM

Can derdim de deme derdin
Duyardım sesin titrerdi
Sussaydım sen Eyyy can derdin
Sesine kurban olduğum

Sen cansın bağrıma canan
Sen alev sin ben ise yanan
Sen bir gül,ben se dalına konan
Dikenin zehir edip alma canımı

SEN BİR HAYAL BEN KÖR BİR DELİ

Kurudu artık gönlümün pınarları
Kızılı soldu gönül GÜL lerimin,
Çorak kaldı toprakları yüreğimin
SANA HASRET,SANA AÇ SANA SUSUZ.
Gürlemiyor gök artık
Sağanak sağanak akmıyor gönlüme sevdan

Karadır bu bahtım
Evvelden kara
Ağlama sevdiğim
Mevlam kerimdir
Bu kara günler
Elbet bitecek

Sana hor baka gözler
Görmez olalar
Seni güldürmeyenler
Gülmez olalar
Sana dokunan eller
Tutmaz olalar

Bir günü
Bir anı
Bir de canı severim
Bir gülü
Bir dalı
Bir dikeni severim

ÖZLEMİNE ÖZLEMİM
Sensizliğinde Özlerim özlemini özlemle
Sevincini yaşarım Suskunluğun da sevdanın
Adı sen Soluğu sen nefesi sen eyyy hasret
Can yoktu sen yoktun,Can oldun can da
Yarınımda seni aradım, hayalimde düşümde hep sen