Sedat Özbek Şiirleri - Şair Sedat Özbek

OLMAZMIYDI

Bezdim şu yalan dünyadan
Ne murat aldım ne güldüm
Baharım hep kışa döner
Dalıma baykuşlar tüner

ÖZÜR DİLERİM

Özür dilerim
seni kalbimin en derin yerine hapsettiğim için,
Özür dilerim,
göz bebeklerimden düşmeyesin diye,

Sana geliyorum
Sadece sana
Yüreğimde
Kervan yüklü sevdalarla
Çöl sıcaklığını yakan yangınlarla
Sana geliyorum.

SEN GELDİN SANDIM

Karanlıktı dünlerim,
Yarınlara umutla uyanırdım.
Soğuktu,
şubatlardaydı temmuzlarım

SESİM KISILIR
Özlemime anlatamam SENSİZLİĞİNİ.
Üzüntümü sevincimi SUSKUNLUĞUMU.
Özlemimle YAŞAR oldum Özlemini tanıdığım günden beri.
Umudum,Yarınım beklediğim CAN oldun.
Geceleri bekler oldum rüyamda hep kal diye

AĞLIYORUM BEN
Sevgili
Sevmeyide beceremiyorum değil mi?
Anladımki sözle olmuyor
Aşkı ağlayışınla bileceksin,
gülmesini de sevmesini de.

Mahkumdur insan yaşamaya,
Her şeyin ilacı zamandır derler ya,
Benim hiç zamanım olmadı ki aslında,
Zamansız tanıdım,
Zamansız sevdim,
Zamansız terk edildim,

ZİFİRİ KARANLIK

Uyku nedir unuttum
Hasretin bağrımda
Hançer yarası
İçimdeki sızı dinmiyor.

SUSKUN

G özlerinde içtim ay ışığını
Ü zerimde yılların yorgunluğu
L al olmuş dilim diyemez yokluğunu
Ş afağa inat öndesin her sabah

Seni en son uzak resmin de gördüm
Göz bebeklerinde hüzün
Yüzünde maskeli gülümseyiş
Kendini gizliyordun kendinden,
Seni en son uzak resmin de gördüm
Ne çok resim di