Ince bluzu ve mini eteğiyle,
Neriman...
Her sabah geçer bu sokaktan.
Fabrikaya gitme telaşı,
Bense bakarım kapıdan...
An gelir özlersin, taze ekmeğin kokusunu.
Buram buram memleket kokar, duygulanırsın.
Geçmişin hisli sayfalarında, esir kalmış özlemlerini yaşarsın.
Anılarını kurcalar, pencere misali bakarsın.
O Enstantaneleri anarsın.
Hani onlar ki; senin için pek değerli olandır...
Senin içindi herşey,
sırf beni sevebilmen içindi onca aptallık.
Bu yüzdendi hayatımı mahvedisim,
Ağlamalarım, düş kırıklıklarım.
Aptal göründüğümün farkındayım.
Aptal"ım...
Sevda denizine hep sahilden bakmak zorunda kaldım.
Kumunda boğuldum o denizin.
Değmeze gönül vermek böyle şey,
Sen bilmezsin sen sevilensin.
Umut ederim ki sende sever,
Sende acı çekersin.
Amma kibar kadın şu Sabahat.
Otuzunu doldurmuş biri için oldukça genç ve güzel.
Sosyete tiplerini andıran elbiseler giyer hep.
Çoğu açık seçik,
Dekolte işindeyse pek rahat.
Odanın muntazam sessizliğini bozan,
Sobada ki kızgın ateşin üstünde kaynayan çaydanlık...
Elimde sigaram, dumanı gözlerimi yaşartmasına rağmen...
Dinliyorum sobanın sesli sessizliğini.
Kayıyor aklım başka yerlere,
Başka anlamlar çıkarıyorum, ateşin kızgınlığından.
Bir dilek hakkım var, açamadığım gözlerime istinaden.
Kapanmışçasına yere; alaşağı edilmişçesine.
Katılaşmış kalbimin son demleri ve feyz alabileceğim son hisler.
Yaşadığım yada yaşamaya fırsat bulamadıklarım için.
Umut bir yerler de saklı ve ben bulamıyorken.
Anlam veremediğim belkide bilmediğim bu son seçimim.
Sende gülmeye başladı bu adam.
Ve ilk kez sende sevdi yüreğim.
Gecelerine hasret yaşadım onca zaman.
Senden uzakta yaşıyor olmam.
Seni unuttuğum anlamına gelmez,
Ki sende öleceğim ve sende gömüleceğim
Yalnız hissettiniz mi kendinizi,
Benim gibi yapayalnız.
Sığınmak zorunda kaldığınız los ışıklı odanızda,
Dost aradınız mi kendinize.
Dışarda yüzbinlerce insanl olduğunu bile bile.
Ürperdi mi içiniz, sıkıldınız mı kendinizden.
Düş'tü sanki, ay yine parıldıyor gökyüzünde.
Yıldızları saymaya çalışıyorum nedensiz, sayılmayacaklarını bile bile.
Sessizliği bozan araba sesleri, mahalle evlerinin açılıp kapanan kapıları.
Hep bir başka oluyor bizim balkon altı.
Dar sokaklardan birine ilişiyor gözlerim,
yalnızlığın hüsranına yenik bir sarhoş tek farkettiğim.
Kendi düşüncelerim de saklı yalnızlığımın hissi.
Mabedim isyan mabudum kızgınlığım.
Belki de bu yüzden kırgınlığım.
Sararmış defter yaprakların da belli belirsiz çizgilerle.
Anlatabilir miyim?
Anlatılır mı dargınlığım?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!