Ne vardı sanki gitmeseydim
Olmazmıydı gitmeyi bir an bile düşünmeseydim
Bu kadar acı olmamalıydı
Kendi kendimi pişman edişim...
Hadi ben İstanbuldan gittim
Seni benden götüren neydi peki?
Şimdi kim bilir hangi düşlerdesin?
Kimi görmektesin rüyalarında?
Kimi hayal etmektesin?
Her sabah aynı umutla
Kime uyanmaktasın?
Yasaklandı bize mutlu olmak
Yıldızlarını çaldığım her gecenin
Şikayeti üzerine
Ve yolum senin yolundan geçmesin diye
Karanlık verdiler bana
Herkesten biraz daha fazla
Varlığın yetiyor
Kurduğum düzeni yıkmaya
Tam karar veriyorum
Sensiz her gün ölmeye
Sen çıkıyorsun
Ama yaşatmıyorsun da...
Uykusuz gecelerin sabahını bana sor
Sen bilmezsin gece üçü beşi
Uğramaz sizin eve hasret ateşi
Acıyı hissedemez saçının tek bir teli
Ayrılığı sen gel bana sor
Camına gizlice taş attığım
Kapına bir iki satır bıraktığım
Olmadı hiç
Elimde bir gülle
Elim arkamda
Ansızın karşına çıktığım...
Nasıl mı seviyorum seni?
öyle dizleri titreyen biri gibi değil
dilinde biten kelimeleri söyleyerek cesurca
Nasıl mı özlüyorum seni?
öyle sabahı bekleyen biri gibi değil
Atmalı yüreğim
Daha bir delice
Vakit kavuşma vaktidir
Gurur ne kelime
Yar yollarımı gözlemese de
Bakışlarımla sarılacağım ona
Belli ki yüzünü asacaksın
bir ihtimal utanacaksın
yaptıklarından…
sen ağlamazsın biliyorum
ama yağmur yağacak o şehre
Bir hayalin peşine takılırsın
Umutların olur
Kimsesizce beslediğin
İlk başta neden olmasın dersin
Daha ileriye gider
İşte bu olmalı dersin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!