Sedat Kılıç Şiirleri - Şair Sedat Kılıç

Güneşe kendini kapatma
tek kişilik kalabalığın görünmeyebilir...
yanında her tarafın
aklımda zoruna giden yanların
göz kapaklarında resimleri karışan
kaçmaların ve gelmelerin

Bırak yağmur yıkasın zamanı,
İliklerine kadar ıslansın hayat,
Sonrası rengarenk gökkuşağı.

Bir fincan kahve doldur kendine
Kokusu sarsın odayı,

Baktım orada saçların ağlıyor,
Bıraktım yüreğine dokunmayı.
Baktım orada kendini göremiyorsun
Karar verdim;
Bütün aynaları kıracağım!..

Sevgilim,
Biz çok uzakta kaldık.
Peki,neyin uzağında diye
Sormuyorum ki artık,
Yalniz ve yalniz
Birbirimizin öteki uzağında...

Düşlerimi korunmayan gece sarmıştı
Saçlarım kollarım olacak diyemedim...

Gözlerim sessizlikte bir başıma
Attığım adım filiz vermeden,

Seni özlemek nasıl bir şey?
Bazen;
Zamanın tersten işlemesi
Güneşin hiç yürümemesi doğuya
Cemrenin suyu ve toprağı unutması
Bir doğumun açmaması gözlerini dünyaya

İnsan bazen saçmalamalı;
Şimşek hızında sözleri olmalı
Ateşli olmalı el hareketleri
Öfkeli ışıklar saçmalı usulca
Avuçlarıyla yağmuru yakalayıp
Budala bir kutsallıkla

En sıcak gün
ikircikleri karışık olan yalnızlıklarımızın
en hafif zamanlarıydı.
farkındasız,
sen yorgun bir fedakarlığın
ben tehlikeli bir heyecanın en ucundaydık.

Seni bir söğüt dalının
Gölgesine bıraktım bu gece.
Olsun,bütün güneşler
Bütün akarsular oradadir.
Ben yoksam,
Sendeki ikimiz varız...

Saat 00.01
İlk kelimeme gölgen düşüyor
Seni takip ediyor heceler.

Uykusuzluklarım direnişte ,
Endişelerim suç üretmekte.