Ateş gibi bir inanç var,
onun kadar ağır, onun kadar yakıcı.
Ezelde yazılmışız, satır satır köz gibi.
Ne seçtik ne kaçtık, ben o inancın yankıcısıyım,
Aynım sabitti, ben sadece yanmayı hatırladım.
*@demlenmisSiirler*
Hatırladığım her an, belki de...
Ezelî bir yankının zamanla öpüşmesiydi.
Hafıza, “henüz yaşanmamış olan”a açılan bir ezel kapısı...
Bazen Dejavularla şaşırtır yansımayı.
Varlığın, kendine yazılmış özle yüzleşmesi midir kader?
Yoksa her sabite, özgürlükle dalgalanan bir gömlek midir?
sorulmadan beden diye giydirilen !
*@demlenmisSiirler*
Yazdığım şiir mi beni çağırdı önce,
Yoksa ben mi onu dünyaya indirdim?”
Alevle mühürlenmiş bir sessizliğim var.
Yankım, henüz söylenmemiş bir duanın iç sesi.
Zaman, ezelde yazılmış bir kıvılcımı arıyor bende.
Ben yanmayı seçtiğimde olanlar oluyor.
*@demlenmisSiirler*
Ve ben yanarken hatırlıyorum:
Yangın bendeydi, tutuşturan kader değil.
Beni seçen geceydi,
ama sabitimde onun karası var.
İnanç, ateşe yürüyen sabrın adıdır belki de
Ne zaman kaçtım kendimden,
İçimdeki Ateşe bir çığlık daha kazındırdı.
09/07/2025
09:07 #Wahran
@demlenmisSiirler
(433)
Demlenmiş Şiirler
Kayıt Tarihi : 16.7.2025 01:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!