Sebep Ne ? Şiiri - Mehmet Necip Özmen

doğuş sebepse
yaşamak bir erek
ey insanım
ayıklayıp seçmeden
öylece içselleyip
öylece yaşamak gerek

sürüyle heves yolcusuyuz
elemlerin sevgilerin hatta hiçlerin bile
ışığına erişip
yoklardan karanlıklardan ışıklardan
yol uzun
yol kısa
her ne ise canım canlarım
öylece bilip
öylece yaşamak gerek
bir nefes bir ses
bir katre sudan bir heves
bir lokma ekmek bir kaşık yemek
kokusunu hissetmeli var ki evrenin

yürek kavi düşünceler çelik
düşünüyorsam öyle ki
yazmam gerek
beni yazmak
yazmak seni
ve diğerlerini bir bir

bir güzeli bir çirkine vermişler
öyle yırlayıp öyle demişler
süslü püslü şen nefesler
veya ciğer yangını ağıtlarla
türkülemişler sağını solunu
güzel ne
çirkin ne
bulur bulur
bulmaz mı sanılır
akan sular yolunu
engel ne sevgiye
bent ne sevene
değil mi sevgilim
akıp gider bir güzel
salını salını

kim demiş ağlanmaz
insan olmak da gerekmez
gezmez mi bozkırında Urfa’nın
ağlamaz mı bir ceylan ahuzar

doğuş sebepse
yaşamak bir erek
düşünüyorsam ki öyle değil mi
yazmam gerek

sen yazacağım nar ağacının çiçeği
seni de sessiz yaşlı zeytin
rayihası yıllarımın çıplak bacaklı incir
ve havasını
ve suyunu ve buzunu ve volkanını

elbet seni ey insan olmayanım
elbet seni de
seni de ey insanım

25/5/2007-Denizli