Sebeb sen oldun...1... Şiiri - Durak Yiğit

Bu köhne dünya'mdan, çekip’te gittin,
Benim bu halime, sen sebep oldun
Olur, olmazlara, kul köle ettin
Benim bu halime sen sebep oldun.

Umutla bekledim, belki dönersin
Sarıp sarmalayıp, tene sinersin
Burnun Kaf dağında, bir gün inersin
Benim bu halime sen sebep oldun

Üstüme gün doğmaz, gece her anım,
Tüm yaralarım kanar, acıyor canım.
Gece hicran biçer, boş sağ sol yanım,
Benim bu halime sen sebep oldun

Ben beni unuttum, akıl yok başta,
Sen/de/ki bu inat, yok imiş taşta.!
Ne ağız/da diş ne saç kaldı başta
Benim bu halime sen sebep oldun

Yürek yangın yeri, sevmek zor imiş
Hasret yüreğimi, yakan kor imiş
Amansız dertleri, veren yâr imiş
Benim bu halime sen sebep oldun

Derindir yaralar yaram kanıyor
Görenlerde beni mutlu sanıyor
Dillerim durmadan seni anıyor
Benim bu halime sen sebep oldun

DURAK'ım der böyle,sevdim ben seni
Murada ermeden, döktüm gazeli
Dertten derde düştüm, ayrı gezeli
Benim bu halime sen sebep oldun.

Duar YİĞİT
GönüllerinŞairi
2010...KOCAELİ