Özümde sen varsın, yaram kanıyor
Seni andıkça, ciğerim yanıyor
Dinlemedim seni anna, ona yanıyom
Solduğum her nefeste, sen varsın anna
Can kattın canıma, Beni büyütün
İnsan o ki, Hakka uya
Halk ondan, hakkı duya
Hiçki düşmez, kötü huya
O dur insan ki insan
Alemin ferdi, küfra inmez
İbretle baktım, sonsuz fezaya
Dersimi aldım, girdim hizaya
Farz zamanda gerek, kalmaz kazaya
Herkes bilsin beni, ben buyum işte
Özgür düşünür, özgür yaşarım
Sevdiğin kimdir, derlerse sana
Gurbete yaşayan, biri dersin
Aşk dolu mektuplar, yazıyor sana
İşte o kalbimin, sahibi dersin
Günler geceye, döndüğünde
Haktan giden, sevda çeker
Bana senin, lütfün gerek
Yolundan giden aşkı çeker
Bana senin, lütfün gerek
Yükseleyim arş katına
Bak geldi geçti, bir ömür böyle
Dünyaya bel, bağlama gönül
Koca bir ömür, bak geçti böyle
Bu geçen günlere, ağlama Gönül
Beden zamana, boyun eğiyor
Ölürsem şayet, sana doymadan
Mezarıma güller getir, gün doğmadan
Çiçekler sararıp, solmadan
Çabuk gel sevgilim, ben toprak olmadan
Ellerin değince, mezar taşyıma
Bir hüzün vardır, senin o akışında
Her dört mevsimin, yazla Kara kışında
Kıvrım kıvrım, denize akmaktasın
Sen aktıkça büyür, sen aktıkça coşarsın
Kimseye etme bühtan
Hürmetin olsun haktan
Yol göstericin olsun Fürkan
Dil dönerse, söze ne gerek
Sözünü söz bilesin
Ez helbestvanım welat xeman
Min hêlîn çêkir, devê çeman
Ev hêş u kül, ser minda man
Ka bije heval, ma ez dînim
Amed’ê jimin, gelêk dûre
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!