Sayılır Şiiri - Ömer Kaan Bilgin

Gündüzler geceye teslîm olurken,
Ufaktan içimde bir gam yayılır.
Zûlmetin zûlmüyle huzur bulurken,
Gelişin, zamansız fecir sayılır.

Teşrîfin renk katar solgun cibâle,
Sonbahar seninle erer kemâle.
Ne leylak, ne sümbül, ne gül, ne lâle
Açtığın her çiçek devir sayılır.

Caddeler gepgeniş, sokaklar darsa,
Her sokağın sonu sana çıkarsa,
Meydan ortasında büstün de varsa
O vakit o şehir, şehir sayılır.

İnsanlık gereği elini sıkan,
Kapının önüne posta bırakan,
Gözlerine bir kez çarnâçar bakan
Ömrünce sevdâna esir sayılır.

Kendime çalıştım her gün canhıraş.
Uğrunda değilse boşmuş her uğraş.
Dünyâda bulması en nâdir kumaş
Üstünde değilse kevgir sayılır.

Ne hüsn-i Züleyhâ ne Hürrem Sultan,
Bir gün bak aynaya, gör ayan beyan.
Kendini sen yokken cevherden sayan,
Yanında pas tutmuş demir sayılır.

Canımı borcuna kefil göstersen,
Gücenmem, ömrümden her ne istersen.
Sevdânın vebâli "Ölümdür!" dersen,
Katlime tek ricân emir sayılır.

Asırda bir midir, kula görünmen;
Şeytan mi, cin mi, melek misin sen?
Beddua işitmek, senin dilinden;
Musallat sebebi sihir saylır.

Bilmem ki ne yapıp nasıl etmeli?
Neye bel bağlayıp kime gitmeli?
Kimi boğmadıysa zûlmünün seli,
Sal yapmakta Nûh'tan mâhir sayılır.

Adınla yaşadım seneler boyu,
Mânâsı "Aşk" imiş, imlâsı koyu.
Sanma ki isminden başka bir şeyi
Anlatan mısrâlar şiir sayılır.

Şirin'in, Leylâ' nin gücüne giden
Yaratılanların eltafısın sen.
İsmini bir defâ telaffuz eden
Mürekkep yalamış şâir sayılır.

Ne yapsın sevdâna düşen derbeder,
Araftan betersin, mahşerden beter...
İsmini anarsam îmânım gider,
Anmasam, yüreğim kâfir sayılır.