Savurdum Külleri Şiiri - Merve Saran

O kadar çok şey kalmış ki içimde yanacak,
O kadar çok hüzün biriktirmişim ki,
Bu gün hüznümün son gecesi olsun istiyorum.
Dilimdeki şarkıyla yakıyorum maziyi,
Bir daha anmamak üzere,hüzne dair her şeyi.
Damla Damla akarken,
Birden sele dönüşüverdi göz yaşlarım.
Tutuşturamıyorum
Küflenmeye yüz tutmuş,nemli kederimi.
Gece bitmeden çakacağım en şiddetli kibriti hüzne,
Ve yakacağım geçmişi!
Küçük bir kıvılcım,
Tutuşup savururken alevini göğe,
Yanarken bu gece,her şey ve herkes,
Gecem aydınlanacak,sonrada geleceğim.
Rafa kaldırdığım ümitlerim sevinecek en çok.
Yeni bir başlangıç benimkisi.
Gecenin sukûtuna vururken yelkovan,
Hüznün son anlarını yaşıyor bu can.
Ateşi yakışıyla,dipte kalan son göz yaşı,
Ümidin ilk adımları var içimde.
Savurdum közlenen ateşin küllerini;
Bakışlarımla sırdaş olduğum
Mavinin demiyle kararmış denize.
Tik taklar haber verirken gecenin son saniyelerini,
Küllenmiş ateşin dumanıyla
Giden hüznüm, geçmişim elveda.
Yeni bir uyanışa merhaba diyorum.
Ümitlerime ve geleceğime merhaba…

28 Ekim 2006