Savrulur Hayat Şiiri - Halil Kumcu

Yıllar çok garip bir telaş içinde,
Çıkmaz sokaklardan geçerken hayat,
Mazi ağlamaya başlar içimde,
Tüm ağaçlar yaprak dökerken hayat.

Ardından bir bir uçup giden kuşlar,
Beni acımasız sevdaya katar.
Zabıt tuttu şahidim kaldırımlar,
Sessiz bir elveda bırakır hayat.

Ömür takviminde yapraklar yüktür,
Harf harf silinir, yazılar sökülür.
Her dem hatırada anılar üşür,
Bir iz, bir fısıltıyla sürer hayat.

Kısa öyküdür yaşamak dediğin,
Ardı ardına eklenir günlerin.
Güneşin söner, göçer sevdiklerin,
Kum tanesi gibi savrulur hayat.

Her bahar açar da gönülde çiçek,
Sonra sararır da dökülür tek tek.
Kimi zaman hayal, kimi de gerçek,
Sevinç ve kederle örülür hayat.

Maskeli baloda güler yüzümüz,
Koca bir sahnede oynar özümüz.
Kapalı gişe hep görmez gözümüz,
Upuzun acılarla yüklü hayat.

Sevebildiğin kadar sev derim hep,
Sözlerin yüreğimde hasretle hep.
Ben seni bekledim bu şehirde hep,
Sevince doluyor her yanın hayat.

Bazen hüzün dolu, bazen bahtiyar,
Her yanımda saklı eski yaralar,
Kırılan umutlar yeniden yanar,
Kül olup kapına gelse de hayat

Bir gün mezar taşım susarsa eğer,
Kumcu’da çok derin kök salar bu yer.
Ve geçmişle dolup taşar her seher,
Son kez mısralarımda yaşar hayat.

18 Kasım 2024 / Pazartesi / Ankara