Savruldum Anne Şiiri - Kaleminin Esiri

Savruldum anne,
Oradan oraya, kıyıdan ortaya.
Sırtıma yük koydular, çekildiler bir kenara.
Ortada koydular,
Baktılar, seyrettiler.
Dağ gibi dediğin,
Yıkılmam sandığım beni,
Tozumu bile bırakmadılar.
Oysa ben, senden sonra kadın dediğime inandım,
Sevdim be anne, sadece sevdim.
Sır gibi büyüttüm içimde,
Öldürmesinler diye savaştım.
Kayboldum anne,
Gecenin içinde, karanlıkta, sessizlikte.
Kimse sen değil,
Duygularıma dil olup anlatacak,
Ses olup haykıracak,
Ve beni anlayacak.
Kimse sen değil.
Ne olur, beni yalnız bırakıp gitme.

KaLeMiNiN_ESiRi
Kadir KILIÇ

18 09 2024