Sor Beni Şiiri - Kaleminin Esiri

Aklına geldiğimde,
Soğuk ve yağmurlu gecelere, gökyüzüne sor,
Gökyüzünün bana eşlik ettiğine şahit ol.
Yağan yağmurdan biz avuç topla eline,
Yağmur damlalarına sor.
Otur kaldırımlara,
Yağmurun ıslattığı,
Bin bir zahmetle yakıp
Ciğerlerime çektikten sonra,
Her bitişte ardına bir tane daha yakıp attığım
Sigara izmaritlerine sor.
Kaç zamandır böyleyim bilmiyorum,
Artık ne gün sayıyorum,
Ne de gece.
Ayaklarım beni sana getiriyor,
Senin kapının önüne habersizce.
İşte bir kasım daha,
Ya kavuşmaya ya da ayrılığa gebe.
Dökülmenin mevsimi zaten sonbahar,
Alıştık olanlara, ne çare?
Umudu yıkmıyor yürek yine de,
Göz pınarlarım sele dönmüş.
Sigara izmaritlerim önümde toplanırken,
Gidişinin içinde ihaneti görmüş olsam bile,
Yine de umudumu kaybetmiyorum.
Aylar geçti, günler, geceler birbirini kovaladı,
Ömrümden birkaç zaman daha geçti.
Islanmış yanaklarıma vuran ayaz, üşüttükçe yüzümü,
Yüzümdeki çizgiler daha da belirginleşiyordu.
Bak, işte esen rüzgara sor beni,
Her bir çizginin bir anlamı var.
Anlımdaki çizgiler hayatın yükünü,
Göz kenarlarımdakiler sevgime akıttığım göz yaşlarımı,
Beyazlamış saçlarım hasretin izlerini taşıyor bedenimde.
Can sıkıntısına ovaladığım sakallarım,
Şimdilerde aşkın düşüncesiyle beyazlıyor.
Sensiz geçen her gün,
Biraz daha ihtiyarlaştırıyor gönlümü.
Sabah oluyor ve sensiz doğuyor güneşim,
Gökyüzü aydınlansa bile,
Karanlıkta kalıyorum zindanımda.
Sen gelmeden sabahım aydınlanmayacak,
Biliyorum.

KaLeMiNiN_ESiRi

Kadir KILIÇ

01 12 2024