Savrulan Samanlar gibi Şiiri - Adnan Durmaz

gece indi bir gönül ikliminde ikimiz biz bizeyiz
anla beni anla gurbetti ömrüm sensiz bozuk bir şirazeyiz

bir avuç yalnızlıkta melal gözlerin yok mu
aslında iki kamış gibi gam yelinde avazeyiz

kurtarmaz gönlünü bütün varı dar -ı dünyanın
deli gönül yarsizse yağma sofralarında mezeyiz

sarılmak dediğin yüreğinle kucaklamak değilse
anlamsız ömürlerde- birer canlı cenazeyiz

bir gün gül kırılır gibi bitecek bu karmaşa
ruhumuz dalacak sonsuzun derin uykusuna
geride hep yarım kalacak ne varsa güzel olan
hep yarım
zaten savrulan samanlar gibi ayaklar altında kepazeyiz

gel dedim..gönül sesimdi..dilsiz konuştum duydun mu
beni ayırma senden- aşk ki bu aynı şiirde uyaklanmış iki dizeyiz

adnan durmaz