Şiir biter dünyada, savaş varsa eğer,
Sanat başını taşa, bu hırsla vururken.
Namlunun ucundaki, çığlıklarderbeder,
Feryatlar umutları, hep yok ediyorken.
Durmazsa bu savaşlar, yok olacak dünya,
Bombalar ciğerini tüketiveriyor.
Seni de yok ederse, o her bir can var ya!
O an sana ne kalır, ölü canlar soruyor.
İnsanlık yok oluyor, yeter artık durun,
Kin kokan hırsınızı, gelin terk edin.
Kendinize bir sorun, olur mu huzurun?
Neden o feryatlar, bir kulak verin!
Yaşlı dünyanın kalbi, bak durdu duracak,
Ne sana yarar o an, ne bir başkasına.
Tükenirse nefesi, bir çöl olur ancak,
Mahkum oluverirsin, yokluğun acısına.
Gelin artık son verin, vahşetine savaşın,
Barışlara ulaşın, küsmeden bu evren.
İnsanlık yok olmadan, konuşup anlaşın,
Bitmez ise savaşlar, hiç kalamaz süren.
Söyleyelim barışın, umut şarkısını,
El ele verelim de, dostluklar yaşasın,
Açmayalım içinin, kanar yarasını,
Gülümseyen dostluğun, ruhu barışsın.
Kayıt Tarihi : 23.8.2006 16:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!