ÖMER SAVAŞ ÇAKIR
Erzurum
Bir sevgili oldun yüreğimize
Seni gördük seni sevdik Erzurum
İhanet görmedik emeğimize
Sende doğduk sende öldük Erzurum
Ve şimdi İstanbul
Acı çekiyor
Derin bir acı, unutulmuşluğun acısını çekiyor
İstanbul
Ve şimdi İstanbul gönlü suskun
Gülümseyemiyor. Gözleri yorgun
Kanımın kızıllığıyla büründün rengine
Aradım dünyayı rastlamadım dengine
O kıpkırmızı çehren göklerin süsü olmuş
O bembeyaz gözlerin gönlüme pusu kurmuş
Seni sonsuz karanlığa itmeyi
Aşkımızı öksüz koyup gitmeyi
Kalbini sevgiye kilitlemeni
İnan ki sevgilim istememiştim
Her akşam güneşin batışına
Gitsen ömrüm zindan olur
Heran aklım sen de kalır
Gönlüm şeytana aldanır
İçer senin gidişine
Bu aşk böyle mi tükenir
Ağlasam mı ardından ağıt mı yaksam
Tutulsam uykulara mahşerde kalksam
Aysima sakla düşlerini yüreğine göm
Yaşama içinde eğer ben yoksam
Bensiz mutluğu görme ne olur
Bakarsın bu kötü günler kaybolur
Ruhuma dokunuca gözlerinin esrarı
Hissettim kelebekten narindi bakışların
Ömrümün vadolunmuş en mukaddes baharı
Zambak kokusu kadar serindi bakışların
Gönlüm gözlerinin muhabbetine kandı
Yakamoz kadar güzel göründü bakışların
1881 bir güneş doğuyor
Bu güneş bir vatan, bu güneş bir bayrak
Umutlar yağıyor sağnak sağnak
Sağnak sağnak umutlar yağıyor
1919 Samsun’da bir ayak izi
Ne hasta bekler sabahı
Ne gece ölüye doyar
Duyulmaz ruhun eyvahı
Vakit tam olmuşsa ey yar!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!