Rüzgarda savrulan bir yaprak gibi
Yıllardır peşinden koşturdu beni
Dediler ki artık sevmiyor seni
Kararttı dünyamı yaktı o beni
Dünya deniz oldu bense bir gemi
Ne olmuş yokuşunda yorulmuş isem
Ne olmuş uğruna vurulmuş isem
Ne olmuş dünyaya darılmış isem
Ben mutluyum yalnız senle serin su
Sen Mustafa Kemal’sin
Biliyorum
Başka kim bakar böyle özgür
Kim titretir yürekleri
Sen Mustafa Kemal’sin biliyorum
İnan ki yolunda dimdik ilerliyorum
Öylesine seyre daldım hayatı
Daldım çıkamadım içinden
Çirkef küfür etrafıma sarılmış
Ah birde ölüm gelir ise gecinden
Neyleriz yaşımız yaşantıya darılmış
Gecelerin sessizliğinde
Yüreğimin sensizliğinde
Sokakların ıssızlığında
Seni aradım sabaha kadar
gün olurdu mutluluk derdimizde
gül olurdu ayrılmayan elimizde
koklardık ya senle ben
kokusunda ben seni bulurdum
sen usulca elimi tutup
gözlerimin ta içine bakardın
Kalbime gömdüm bütün yaşadığım aşkları,
Artık aşık olmaya inan gücüm yetmiyor.
İndirdim perdeleri, kapattım ışıkları.
Acılar yüreğimde tükenmiyor, bitmiyor.
Ne sevmek ne sevilmek bana göre değildi.
Biz akan kanda ıslandık
Sanma ki kında paslandık
Af dilediler uslandık
Gerekirse şahlanırız
Biz Türküz, Türkiyeliyiz
Aşkların unutulup gittiği bu alemde
Aşkıma bağlı kalıp seni hep seveceğim
Sen ta uzaklarda ismin dilimde
Olsanda seni hep özleyeceğim...
Bekleyeceğim..
Hep seveceğim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!