Savaş Şiiri - Özlem Deniz

Akıyor arabalar caddelerde
İnsanlar yürüyor nereye
Düşündüm durmadan
Kayboldum sebeplerde ben

Azalmış umutlar
Dağılmış bulutlar
Çoğalan kavgalar
Duruyor hala beynimde

Saklanan bedenler
Saçılan kurşunlar
Savrulan yardımlar
Aklın uzak yerinde

Dilsiz acılar çığ gibi şimdi
Sevdalar pas tutmuş ve kirli
Yaşamak nasıl bir ironi
Dağılmadı sis azalmadı gitti

Gözler hırsla dolduğunda
Bitmiyor savaşlar
Sebepler yoksa da,
Kandan mürekkebiyle masumun
Nedenler çiziyorlar
Kırmızı sınırlar yeni haritalarda

Donuyor bebekler kundaklarda
Ölüme hasret kapanıyor gözler
Hayat bu kabustan ibaret olacak
Biz uyuyalım daha sıcacık yataklarda!