Savaş Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

SAVAŞ

Dev bir aydınlık boş ovaya uzandı
Deniz döndü yalnızlığına
Kovarak insanları kıyılarından
Ama hala barış vardı, barış umudu vardı
İnsanlar ürperen denize
Kızaran ufka bakma hakkına sahipti
Ama güneyin kokuları, doğunun tatları
Geçmiş acılarının içine hapsederek
Bir boşluğa terk etmişlerdi onları

Işığın okşadığı gökkuşağı, ışıldadı limanda
Korkak bir parıltı camları usulca yıkadı
Dünyanın sığınacağı son barınağın camlarını
Ve savaş patladı, birden her şeyi kızla boyadı

Darı ve buğday ekmeğinde kum vardı
Tuzun içinde, tüfeğin tetiğinde
Askerin dudağında dişerinde
Geceleri düşlerinde kum vardı
Burun deliklerinde, göz çukurlarında kum

Düşler ölür uçar gider savaşta
Buğday istersiniz kurşun veriler
Kurşun ekilmez ki, ekmek yapılmaz
Kurşunu yediğinizde ölürsünüz

Üstünde yaşayan olmayınca toprak vatan sayılmaz.
Ölmeyin, ölmeyin, ölmeyin siz
Ölünce yokluğa gömülürsünüz.

Hürdoğan Aydoğdu