Savaş Şiiri - Yakub Sancaktutan

Ne bir çocuk neşesi kaldı şimdi,
Ne de altından geçecek bir gökkuşağı.
Prangalar vuruldu mutluluğun bileklerine.
Esir alındı umut adına ne varsa.
Gülümsemeler palyaçoların yüzünde asılı sadece.
Yalancı vaatlerin kimsesiz çocuğu oldu huzur.
Zamanın bile akmaya hakkı yok,
Duracak, durmalıydı acıların en zirvesinde.
Ki beklemek namına bir şey kalmasın gelecekten.
Kazanılmış hangi zafer telafi edecek onca yokluğu?
Kanlı eller mi tutup kaldıracak çocukluğu?
Oyuncakları dahi kurşundan birer asker insanların.

Yakub Sancaktutan