Savaş Şiiri - Burhan Sevimligil

Kapanmaz açtığı yaralar çocuklarda.
Adalet pis ağızlarda, en yalaklarda.
Hiç meşru yol yok, doğduğu topraklarda,
Yaşamak için...Kaçar babalar refah için...

Giden gitsin, Türk ben kaçmam diyor.
Bayrak için dünde öldü, bugün de ölüyor.
El tamam da kardeş neden görmüyor!
Sükut niçin... Ölüyor öz gardaşın senin için.

Türk'üm!Elbet dinim, ırkım ılıdır.
Kâin değiliz, kuduz olan kudurur.
Gün gelir Tanrı kırbacını gene vurur.
Kaçmak niçin...Dalgalansın hak için...

Sıra sıra dağlar yıkılsın, Türk'e döşek olsun!
Vatansızlar, Hüseyin'in imanını görsün.
Savaştan kaçmak haramsa, unutulsun!
Unutmak niçin... Bunca riya kimin için...

Dünya dizilirken kardaşa toprak atmaya.
Kâh uçar kürek yetiştirir, kâh yaya.
Yalnız hissederken, kardaşla toplanmaya,
Ar niçin! En sövdükleriyle kan için...

Nice öküzler bu işin de içinde.
Kaynatır söverde bilincinde.
Götürüp ayın onbeşinde, birinde.
Unutur, yatırır zevki sefa için.

İlgilendirmiyor hakikate perdeler.
Kaçışırken çok mesutlar kederler
Taşın altına elini koyacaklar nerdeler!
Söz için and için bok için...

Bakımlı ellerden medeni nasırlı parmakları.
Bir gün üzerine akacak kan dolu ırmakları.
Duymayan herkes mesûldür bu çığlıkları.
Bu sessizlik niçin! Sunduğunuz zehri için.

Kan akıyor insanlığın perdesinden.
Ne kadar kaçsa da feryat sesinden,
Doğacaktır bir Türk son nefesinden!
Gün niçin!Adalet gelecektir mazlum için!

Savaşa dargınız, insana küskün.
Kötülere açılsın, bir devrin ateşi.
Darmadağınız biraz da kırgın.
Kaybedilenlerin olamaz bir eşi...