Vurgun yemiş gibiyim
Elim kolum kırık sanki
Dilim konuşmaz!
Fırtınalar ala bora
Gelgitler oluyor içimde
Telefon direklerim devrilmiş
Us’umun ışığı yanmaz!
Parçalara ayrılmış bedenimden
İlaçlıkta olsa…
Bir damla kanım akmaz!
İhanetine uğradım dost bildiklerimin
Almıyor bütün bu döneklikleri almıyor beynim
Bu kadar alçak!
Namussuz!
Şerefsizlikte olmaz…
İnsan İnsana düşman olsa da
Sırtından bıçaklamaz!
Ev domuzu sandığımız yaban domuzu imiş
Yüze dost diye gülen
Kahpenin, ihbarcının, satılmışın biriymiş
Kayıt Tarihi : 11.8.2005 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!