Karanluğın uzanan kollarından nükseden ve içimi ürperten bir sesle irkilmiştim o an
Kulağımın derinliğine yayılan ve zihnimi sorgulayan, kalbimi ise burkan bir nidaydı
Ürpertiyle durakladım, akseden sedanın suskun sokakları ne kadar yorduğunu anladım
Sessiz bir şekilde etrafıma bakındım ve lakin kimseler yoktu yanımda sakince arandım
Ne yapmalıydım, çığlığın geldiği yöne doğru mu koşmalıydım, bir anda şaşırdım kaldım
Yıkılmak,ezilmek her gün biraz daha
Dostlar değişiyor aldanmalar değil,
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil...
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Devamını Oku
Dostlar değişiyor aldanmalar değil,
Aksimizden eser yok şimdi o sularda
Çirkin olan biziz aynalar değil...
Şerefsiz ellerin şerefe kaldırdıkları
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta