Şark zihniyeti. Şiiri - İshak Özlü

Ben merkezli örümcek beyinlerin,
dostu yarasalar ülkesinde,
Yanlışların doğru bilindiği,
Yarınların bir kalemde silindiği,
Bataklık hükümranlığında,
İstemeden de olsa açan,
taze bir gülüm.

Yaşım oniki,
yaşlı dünyanın,
Bağnaz düşüncelerinden bihaber,
Yarınları olan bir fidanım.

Karanlığı aydınlık kılmak adına,
En doğal hakkım olan,
Öğrenmek ve okumak adına,
Alevsiz bir mum'a,
Bir kibrit çakmak adına,
Devletin açtığı sınavları kazandım.
Öğretmen olmak adına.

Heyhattt,
Nereden bilirdim,
Şark zihniyeti virüsün,
Ana bildiğim insanın dudaklarından,
Geleceğimi felç edeceğini.

''Kız çocuğu okula mı gider''
Bu sözler düşmanın değil,
Bir ana'nın evladına darağacı kurması,
ve ''son arzun nedir''
Sözlerinden başka sözler olabilir mi?
Umutları idam edilmiş,
Yarını olmayan,
Bir müebbet mahkumuna.

Yaşım onyedi,
Ruhum yaşlı,
Bedenim taze,
Kader yolculuğum umuda kapalı.
Anam yine bilindik cellat,
Bana sormadan,
Rızamı almadan,
Attı ateşlere nemrutun odunlarınca,
Baharımı ateşler sarmış,
Yanıyorum içten içe.

Beni sattığını sanıyor,
Oysa sattığı onuruydu,
Sattığı şerefiydi,geleceğimdi.
Ve sattığı Analık ismiydi.

Bir insan kaç kez ölür,
Ben istedim okumayı,
Ben istedim istediğime varmayı,
Ama ben yoktum,
Benciller vardı.
Ben istemedim peşpeşe ölmeyi,
Ama öldürdüler.

Gücüm yok,
Karşı koyamıyorum.
Bir yerlerde okumuştum,
Eskiden diye başlıyordu,
İnsanlar köle gibi alınıp satılırmış,
Hangi eskiden,
Hayvan pazarındayım,
Pazarlıklar üzerime,
Boynumda yularım,
Ana zindanından,
Koca zindanına gidiyorum.

Ana bildiğim,
Söylermisin,
Sen benim neyimsin.?

Açma gülüm yolarlar,
Kolun kanadın kırarlar.
Kadrin bilmez birine verir,
Gözyaşlarına anlamsız bakarlar.