Kurumuş gülleri vardı...
Sevgililerinin sadece adı vardı
Gülen gözlerinin derinliklerinde
Aşk ve firar...
Deli bir ruh,çılgın bir bedenle birleşmiş...
Ama ruh,kopamayan bir fırtına gibi
Kasvetli...
Bir parça daha gönderdi aç toprağa
Ve lanet okudu yaşama...
Sil baştan yine herşeyi
Soğumuş bedenlerdeki
Atmayan kalpler gibi
Bir kez daha sık dişlerini....
Nuray Sarac KoparalKayıt Tarihi : 6.9.2007 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1999 Annemi ve anneannemi kaybettikten sonra,ben; ben de değildim yine....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!