Sarıkamış Şiiri - Sinan Karakaş

Sarıkamış dağlarında, topraklar canlarla doldu,
Doksan bin ana kuzusu, savaşmadan şehit oldu,
Üstlerinde ince urba, ayakkabı delik deşik,
Taze taze tomurcuklar, açılmadan hemen soldu,

Her şey matem tutmuş bu gün, dağ ağlıyor, taş ağlıyor,
Nasıl dayansın yürekler, anneler yürek dağlıyor,
Güneş bile yok ortada, bulutlar hakim göklere,
Sarıkamış dağlarında, yerden şehitler çağlıyor,

Sebep olanlara denir, bunun adı sorumsuzluk,
Allahtan korkmuyor bunlar, tamamın da var nursuzluk,
Savaş değil bunun adı, katliam da denebilir,
İnsan olmaktan uzaklar, yapılanlar umursuzluk,

Vatanım milletim diyen, topraktaki tüm uluslar,
Savaşmak için bekleyen, cephede tetikte Ruslar,
Perme perişan bir halde, kurşun bile atamadan,
Hem açlıktan hem soğuktan, dondular bütün kuzular,

Söyleyin Allah kulları, bu acıya kim dayanır,
Gidenler geri gelmezler, kim demiş donan uyanır,
Hesap gününde elimiz, onların yakalarında,
Gidin sorun topraklara, toprak da bunları tanır,

Şehitlerimin yatağı, Sarıkamış Sarıkamış,
Karlarını eritmedin, şehitlerim sende donmuş,
Hesapları veremezler, kuzularıma kıyanlar,
Onlar bizim kalbimizde, sanılmasın orda kalmış.