Bir zamanlar,
gönlün her kıvrımında
tahta kalıplar öpülürdü kumaşın teninden
bir zanaatkârın nefesiyle
renkli çiçekler düşerdi.
Renk değil yalnızca,
bir hafızanın izi,
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta