Sarhoşta Ölüm Şiiri - Jale Keskin

Uykusuz bir gece daha,
Kâinat,
Sessizliğe bürünür.
Buz kesmiş hava,
Daha çok var sabaha,
Hayaller rüzgârın ıslığı ile bölünür.

Titreyen beden,
Yürek ürperir.
Çile ve hasret bu saatte şahlanır,
Acı tebessümle umutlar,
Donuk çehrede erir.
Ruh denilen olgu,
Kar ile bora ile yıkanır.

Nice zamandır,
Ömrüne cemre düşmemiş.
Küskün gönüller,
Bir yudum bade ile demlenir.
Bu hayallerde unutan gitmişte,
Unutmayan ölmemiş.
Boş gözlerle bakarken suskun,
Gönül dua ile dillenir.

Bir kuytu köşe,
İki yanı duvardan sığınak.
Kar taneleri yuva yapmış kırlaşmış perçemine.
Bakışları diyor ki,
Sizin çileniz bana çelik çomak.
Şu sevda olmazsa dayanılır mı buna,
Soğuk işlemiş ciğerine.

Vakit gece yarısını aştı,
Göz kapakları kapanır açılır.
Vücudunda tatlı bir rahatlık,
Maziden bir demet,
Gözden akan iki damla yaştı.
Güneş doğmadı ona bir daha,
Şu dünyada bindiği son saltanat arabası,
Ölü taşıyan bir ambulanstı.

Teşekkürler Arif Hocam;

Sevgi çiçeklerinde büyüyen bir şebnemdi,
İşte ilkbahar geldi çölde aranma şimdi! ________ Arif Tatar