Sarhoş da Olsan Şiiri - Mehmet Necip Özmen

Issızlık hüküm sürüyor diyorsun
Ruhum karanlıklarda
Yaşamım
Çağanozu gibi dikiş makinasının
Dönüp duruyor
İçimde

Ne akşamın karanlığına aldırmalıyım
Ne şen şakrak kahkahalarına kadınların
Arka sokağın derinliklerine dalıyor düşüncelerim

Ah!

İspirto renkli tekel kibritlerini hatırladım
Sigara içmesen bile
Mum yakarsın dedim
Bir kutu kibrit aldım

Dalmışım
Yıl
Bin sekiz yüzler
Bilmem kaçının kaçı
İcatlar
Mucitler
Vahşi sanayinin çark sesleri

Şimdiki ânımın mimlediği hülyalarım
iki binin
On ikisi
On ikisinin de
On ikisi

Hadi ya!
Şu eksilen zamana bakın yaşamdan
Veya eskiyen dünyaya
Gramafonu
Hâla sağlamsa meyhaneci Agapios''un
Gazellerinde Münir Nurettin''inse taş plağın
İncecikten varıyorsa bir kadının şuh sesine
Ve
Arıyı
Çektiği gibi çekiyorsa çiçeğin özüne
Bu kadar hengameden kaçışı olmamalı sonum
Dedim ki
İliş onurlu masalarından birine meyhanenin
Doldur ilkini kadehin
Pişti yap kadehle
İki tek at
Bir diş peynir
Bitir işini
Kör sağır düşüncelerin

Sev seni ki
Sevsinler seni yazılı tahta masada
Tekmişsin
Çokmuşsun
Ne yazar mirim
Erişmek değil mi ki demine
Sana sunulan
Yiyeceğin içeceğin

Karanlıklarda bile olsa ruhum
Aldırmamalısın dedim

Bir kendi ıssızlığına bakmalısın
Bir de en dipteki ıssızlara
At bir çimdik baldırına
Yalancıktan da olsa
Yalan bir sevgiye kan

Merak etme
Düşüncelerine hâkim ol
Yığıldığın sandalye taşır seni

Sarhoşta olsan

12.12.12 Denizli