Sardı Dert Beni Şiiri - İbrahim Pataz

Halimi anlatsam, bir anlayana,
Tepeden tırnağa, sardı dert beni.
Doktorlarda, ilaç bulunmaz bana,
Yer bitirir, özümdeki kurt beni.
Çağdaşlık adına ele uymadan,
Örfüm, adaletim, ilkel saymadan,
Benliğimden, kültürümü soymadan,
Bizim ölçülere vurup, tart beni.
Meclisime, dıştan ödev verilir,
Önümüze, bin bir tuzak kurulur,
Yarınıma, prangalar vurulur,
Kader, böyle yere vurdu sert beni.
Kurmak için, “Yeni Dünya Düzeni”
Bu nasıl dost? Yok sayıyor Lozan’ı,
Yitirirsem, Al Bayrağı, ezanı,
Kahreder, şu parçalanan yurt beni.
Patrik, ekümenik okul açıyor.
Damarıma girmiş, zehir saçıyor.
Düşman gelmiş, yurttan yerin seçiyor.
Savaş açıp öldürmeden, mert beni.
Niçin eğiliyor, ele başımız?
Var mı bilmem benzerimiz, eşimiz?
Azınlık mı, bin yıllık kardeşimiz?
Küçümsüyor, emri vaki şart beni.
ELEMİ der: Ben tuzağa düşemem.
Köle olup, her emire koşamam.
Dostlar, bunca dertle, fazla yaşamam.
Ay-yıldızlı bayrağımla ört beni.
İbrahim PATAZ
26/06/2004 ADANA