Şarapçı Şiiri - Veysel Şimşek

Seher oğlu telli oğlu barışmış,
Bir baktım ki koyun kurda karışmış,
Hayret karga ile baykuş görüşmüş,
Şairse gözünde hor mu şarapcı.

Sözlerim sitemim zalim zorbaya,
Boştur boş sözleri at sen torbaya,
babamda olsa rast gelmedim sözü harbiye,
Uyan gören gözler körmü şarapcı.

Vardır sirkeciyle ortak yanınız,
Şiirde sözümden yanmış canınız,
Yazdım buda kalsın sizin anınız,
Sözüm de bir hata varmı şarapcı.

Bir insan ne ekerse hep onu biçer,
Kurt bile nazlandığı dereye kaçar,
Allahıma şükür değilim naçar,
Dünya bu kadarda darmı şarapcı.

Şairi arabada aldınız esir,
Bağışla sözümde var ise kusur,
Sen bana sor unutmam ki bi asır,
Şair bu sözleri yermi şarapcı.

Hatır hörmet baldızımın et dua,
Ney idi o telaş ney idi o hava,
Salla gitsin çayırova düz ova,
İnsanlıktan başka varmı şarapcı.

Böyle değil bacanağım hoş idi,
Şaşkınlığım neden benden üşüdü,
Kem sözlerle hep kafamdan kaşıdı,
Hayret gören gözün kör mü şarapcı.

Delilerle uğraşmakla yoruldum,
Şarapcı bacanak sana darıldım,
Isındım ben ecevite sarıldım,
İnsanlık bu kadar zor mu şarapcı.

Şarapcı delidir bende zır deli,
Hatırın hörmetin olmaz bedeli,
Saçlının yanında dışlama keli,
Gören göz klavuz kör mü şarapcı.

Veysel der ki; Hafta yeni gün yeni,
Sahte dostlar unuturmuş hep dünü,
Sorsam bile hatırlamaz o günü,
Yaptığın hayır mı şer mi şarapcı.