Sapak Yolların Oğlu Şiiri - Kağan İşçen

sapak yolların oğluyum
kendini bilmez sabah yağmurlarıyla yıkadım
gönül penceremi

durulduğum sulardan sor uykusuzluğumu
deniz kızı saçlım
sınansın sol yanın kangren baharıyla tutkumun

taşralı yalnızlığımın üstüne ko gülüşlerini
şekerli serçeli nefes alışlı
hansız hamamsız tozlu yokluğuyla meşhur

istersen
göz kırpışlarını ko
en içten ateşimle öpmemi bekleyerek
ve yollarımızın ilk kavuşma anını bekleyerek

öpmemi bekleyerek bulutlu hüzünlerini
göz kırpışlarının gürültüsüyle doyur yalnızlığımı
sonrasızlığında her soluk alışımın
ve ilk ilkyazlarımız olmaya çalışalım
tutkulu tozlu caddeler bitirmeden çocukluğumuzu

küskünlük yakışmaz seni andığım hiçbir güne
ölümler hamak kursa da toprağın acı tortusuna
olgun mavisiyle göğe dokunur bakışlarımdaki sesin
bilirim ki sen her yerde ve herşeydesin...