Saniye Sarsılmaz Şiirleri - Şair Saniye ...

Al artık dağıt saçlarımı rüzgâr
Senin elinde daha güzel onlar.
Yok istemez ne tarak ne de fırça
Sunduğun hürriyete doymadıkça.

Kalmasın hatıralardan hiçbir iz

Feyz alıp akarsın, yücesinden dağların
Muhabbeti sende, ormanların, bağların.
Bazen şarkılarla, dolusun baştan başa,
Bazen de ağlarsın, atlarken taştan taşa.

Gönlünde baraj yok, uçarsın tümseklerden.

Gönül senden neler çektim
Keder ektim, hicran biçtim.
Ne bağ dedin, ne gül dedin,
Yaktın yıktın viran ettin.

Bağımda çiçekler açtı

Güllerin açtığı mevsim
Uçup geldim
Kondum dalına.
Şımarık bülbülün oldum,
Sımsıkı tutundum
Ellerinden hayata.

Öyle bir güzellik, gözler kamaştıran
Öncesi doğuştan, sonrası sanattan
Ne kadar kurumlansa, ona yakışan
İhtişamına imparatorlar hayran.

Beklenen müjdeydi, hakanını buldu

Ölüm geldi aklıma, görünce seni birden,
Uçup gitme güzel kuş, penceremin önünden.
Yemsiz susuz kalırsın, kar yağacak üşürsün.
Hani narin, küçüksün, sanki kolay ölürsün.

Döndüm yanlıştan geri, dibindeyim yokuşun.

Dur artık ne olur dur, esme rüzgâr,
Önünde uçuşan, hayallerim var.
Eskimiş olsa da, ümidim onlar,
Dağılıp gitmesin, kalsın yadigâr.

Dur artık ne olur dur, akma nehir.

Barış günü dediler bir Eylül’e
Hak, hukuk yediler oynaya güle.
Bir eli silâh, bir eli kesede
Hani insaf, ya merhamet nerede?

Sanal alemde oynayan çocuklar,

Emrettim gönül sultanıma,
Dedim gel kıyma bu canıma.
Bir kez geldim, bir daha gelmem
Ben bu hüzünler dünyasına.

Gamın kederin yüzü solsun,

Doğarken gelirdi güneşten ilk selamlar
Şimdi biraz geç kalıyor, engel siperler
Ne kıyı, ne kenarda, her yerde bittiler
Göğü acıtmakla kalmıyor gökdelenler.

Oturup düşündüm biraz, eski günleri;