Sandık Şiiri - Cahit Telkök

Buruk sancı ile sevinçle gelip
Kainat denilen yurda uyandık
Ak süte şevk ile iştahla dalıp
Şefkat dediğimiz renge boyandık

Bir isim koydular bize sormadan
Sonunu belki de öze yormadan
Onunla andılar asla durmadan
Aliydik Veliydik ya da Hasandık

Tertemiz bir şuur canda ilk zaman
Herkesi sevmiştik yürekten yaman
Dikkat et dediler işte şu düşman
Yalanmış meğerse bunu düz sandık

Maharet belledik hasım tutmağı
Çöplüklerde horoz gibi ötmeği
Kafamıza göre dava gütmeği
Medeni değilde aslen yabandık

Sen olduk ben olduk öteki olduk
Ötekinin her daim hakkını yolduk
Doğruyu yalnızca benlikte bulduk
Cinnet getirince kandan usandık

Kabile akraba hısım sülale
Kimsenin bağında koymadık lale
Aldırış etmeden haram-helale
Asabiyet ile kula abandık

Kimisi hakkını sormadı bile
Bazısı hak dedi çektiğim çile
Biri de kudurdu intikam ile
Hepimiz insandık ondan utandık

Doğruyu diyeni hain belledik
Hak için sayanı sürgün yolladık
Kendi-kendimizden Vatan kolladık
Yurdumuza değil zulme isyandık

Aykıri ayrılık kime ne gerek
Ne çiyanız şükür ne de engerek
Dünyaya kim dikmiş sonsuz bir direk
Toprağa bekliyor dört kollu sandık

...........Aykırİ Cahit Telkök

Dost ve üstad kalemden:

Belki de haklısın,işler hep böyle
Suçluya ağzına geleni söyle,
Haksıza karşı da sen susma öyle,
Hem hakka hukuka haklı dayandık.

*Bedri Tahir Adaklı