Sandık Şiiri - Emine Kilimci

Çeyiz sandığımın başındayım bu gece
Açtım onu yavaşça iki elle,
İki küçük zıbın saklamışım
Çocuklarımın anılarını içine katlamışım
Sarıp sarmalamışım ilk günleri kundağa
Başladım onları aramaya...
Kundağın yanında ilk ayakkabıların, ilk emziğin
Ve koluna taktığım, ilk bileziğin
Küf tutmuş bir ucu verilen emeklerin.
İşte sana ilk aldığım elbise,
Şimdi solmuş rengi belli değil
Mavi kırmızı herneyse...
Üzerinde hala kokun var.
Baktıkça sandığa,
Katları açtıkça,
Anılar aklımda...
İşte ilk dişin
Ve de tülbentin içinde kuruyan göbeğin...
Deştikçe gelmiyor sandığın dibi
Gözyaşları başladı
Artık söz bitti...