Sanacaklar Şiiri - Güven Tekin

Ne ayaz var be,görende yardan ayrı düşmüş sanacak.
Soğuktan, damarları sızlıyo sanacak,oysaki gönül yaralı.
Ben evin içindeyim,fakat yüreğimmiş ayazda olan.
Aslında yüreğim, ankara ayazında değilde,kutuplarda yalnız kalmış.

Yüreğimde sevdiğim var,herkes ayazdan sanacak.
Orda açtığı yaralardan,ne sevgi nede aşk kaldı.
Daha doğrusu,sen bende yürek bırakmadın.
Allah'a bir can borcum var,oda ayazda kaldı.

Isıtmaz şimdilerde,beni hiçbir sevgi,hiçbir yürek.
Gözlerim kanamıyor,yüreğim kanıyor.
Bunların sebebi yine sen değilsin.
Sebebi seni bunca sevip,değer vermem.

Gönlümü yaralı bırakan yine sensin,zalim.
Üşüyorum sebebi sensin,yanıyor sanma sakın.
Sensizlik,gözlerimde nefretten başka,hiçbir şey bırakmadı.
Canımı öyle yaktın ki,umarım sende yanarsın.

Derman olmuyor hiçbir şey,saz çalıyorum olmuyor.
Türkü söylüyorum olmuyor,şiirler okuyorum olmuyor.
Feryat,figan eylesemde,boşuna biliyorum.
Sen beni hiç sevmemişsin ki.

Gönül ferman dinlemiyor,yaralarıma ilaç olmuyor hiçbir şey.
Sokaklarda ayazda kalmışım,inan umurumda değil.
Senin bende açtığın yaranın,dermanı yok,hiçbir defterde,kalemde.
Sustu dilim gibi,sessiz çığlıklarımda,eserinle övün zalim yar.