Sana Uyanış Şiiri - Ali Pakyardım

Ömrümün son günleri hissediyorum ve ölümüme doğru gidiyorum,
Karanlık ve pis bir yerdeyim heryerim çamur, heryer insan kalıntısı, mağaralardan geçiyorum, yağmur yağıyor.
Benim gibi bir kaç insan daha görüyorum, ama bir görevim var, Ölmek..
Dibi belli olmayan görünmeyen büyük bir suyun içindeyim nefesim yetmiyor ama içten içe biliyorum ki suyun üstüne çıkınca birşeyler değişecek, birden kendime geliyorum ve bir nefes suyun üstüne çıkmak için çırpınıyorum,ama nefesim yetmiyor, kendini akışa bırakıyorum bir süre sonra suyun üstünde kendimi yatar halde buluyorum, ama ben ben değilim.
Tipim değişik herşeyim değişik, anlıyorum ki yeniden doğmuş bir haldeyim, yada doğmak üzereyim,kendimi bununda rahatlığıyla bırakıyorum sağa sola gidiyorum, kendimi arıyorum, ne olduğunu anlamaya çalışıyorum.
O an anlıyorum ki başka bir yere uyandım ağrı acı olmayan endişe olmayan bir yer, yanıma bir kişi geliyor hafiften yaşlı hatırlıyorum adamı uyumadan önce bu adamida görmüştüm, birşey hatırlıyor musun diye adama soruyorum ama hiç birşey hatırlamıyor ama ben hatırlıyorum seni arıyorum aklıma buluşmalarımız geliyor, seni arıyorum başka birşey varmı tanıyabilme eğim diye hafızamı zorluyorum ama hayal meyal hatırlıyorum birşeyleri.
Seni arıyorum, bu uyanış sanki sana sanki sana uyanmak içinmis bunca acı keder,
Seni buluyorum, en güzel surette, seni buluyorum büyük bir heyecanla, Seni buluyorum en büyük aşkla.
Seni buluyorum ve orda uyanıyorum...