Samir Ay Şiirleri - Şair Samir Ay

Bütün göçmen kuşlar gitti
Bir tek ben kaldım Aşk mevsiminde
Buralar bir bana kaldı
Hem sensiz hem kedersiz
Ne sensiz buralar çekiliyor
Ne kedersiz aşklar bitiyor

Gönül gözü özgürse
Tutsak olmak ne yazar
Beden tutsak, dört duvar
Kalp sürgün, bulutlar üzgün
Bakışlar güzel, göz özgür
Ömür geçer, ser geçer

Bana razı gözlerin, affedici sözlerin
Derdime derman yüreğin, nefesim olursun benim

Aşk’ım’a şahit gözlerin, bozuldu bütün ezberim
Vapur iskelesinde beklerken, aldı götürdü gözlerin

Güzel Yüzlü Melek Çocuk
Hayat sana en acı oyununu oynadı
Seni ansızın aldı götürdü
Oysaki ne masum hayallerin vardı
Top oynamak uçurtma uçurmak
Ders çalışıp hayatta başarılı olmak

Gündüz güneş ışınında
Gece ay ışığında

Ay yüzlü, Güneş gözlü
Bir selam yolla Allah’a

Ben Bilirim
Senin bu sessiz gidişini
Her akşam üstü bir hüzünlü veda
Gökyüzünde eşsiz bir güzelliğin
Gece sessizliğinde beklerim seni
Ay ışığında gizlediğin

Hani bizim sevdamız
Hani biz ağlamayacaktık
Hani biz sözcüklerde değil;
Şehrimizde yaşayacaktık.
Nerde bilinmezde mi karşılaşacaktık
Hep biz olacaktık.

Ellerine sinmiş Nur ışığı
Tıpkı secdeye varırken gibi
Alnıma sürülsün, yapışsın
Eğilen belim tutulsun
Elini öpmeye yeltendiğimde
Sana gelemediğim sözlerimde

Hatıralar uslanmaz
Bu yara hiç kapanmaz
Şimdi canlanır kafamda
Olanlar olmuş diyemem
Bir kenara itemem
Şimdi aklımın bir ucunda.

Hayat öyle bir yordun ki beni
Zirvesi olmayan bir dağ misali
Hiç sönmeyecek Linyit Kömürü gibi

Yoksa dibi görülmeyen bir okynanus mu
Girdabına al beni, döndür beni