Eserken rüzgar, ağlarken gök
Aldırmadık ağaçların direnişine
Ağaçlar kadar olamadık
Noktaladık.
Bir nokta değil üç nokta koyduk
Akıttım gönlümün kirli sularını
Berraklığına şaştı biri
O şehrimden herhangi biri
Sen bende siz olurken
O bende biz olan biri...
Hayallerimi boyuyordum
Yaşam merdivenlerinde
düştüm...
Bir cirkin ördek yavrusunun
Kuğu olmasıydı hikayem
Beni hüzünlendirir,
Aşk yürüyüşünü tamamlamış bir yaşam
Dilde bir şarkıdır hayat
Söylenir biter.
Bana gercek aşkı öğretir bir şiir...
Hala hayal kırıklarını anlatır annem
Yaşama dair bildiklerini
Anne olmanın inceliklerini
Bakıp annemin buğulu gözlerine
-Konuş diye bağırdım
Saçlarım da dolaşan esinti kadar yumuşak (tanıdık)
Herkesten saklı
Her sözü hikmetli
Kendini bilmez bir yürekle dolaşırken
Çoğu zaman
Vadedilenden çok uzak
Göz aydınlığı veriyor birileri
Dar çerçeveli pencerelerden
Sarkamıyoruz sokaklara
Şenliğine çocukların,
Seslerine sesimiz karışamıyor.
Mevsimsiz bir şiir indi annnenin kollarından
Esaret zincirini kırdı, iki damla yaş
Kekeme mısralara bir cizik attı
Sarı saclarından hüzünler aktı
Delisiydi kar çiceklerinin
Zeynep’in sarı saçları vardı
Koyu kahve gözleri
Bir de edalı bakışları
Zeynep’in kırmızı terlikleri vardı
Ve de yaramazlıktan kızarmış yanakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!