Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Bir gün,simanıza nazar eylersem eğer;
Gözbebeğinizin nuru eyleyin beni.
Bir gün,tuvalinizdeki resim olursam eğer;
Serginizde bulundurun beni.
Bir gün,kaleminizden damlayan mürekkep olursam eğer;
Ölümsüz beyitleriniz eyleyin beni.

Yelin serin esintisiyle çimlere oturup güne veda
eden gün batımını izlemeye...

Gözbebeğimde kendini görüp sevgi dolu
yansımalara hayran hayran bakmana...

Belki senin varlık sebebin,
Belki seni doğuran,
Belki aynı karnı paylaşan,
Belki senin bir parçan,
Belki ataların,
Belki soyun sopun...

Ben hazin mevsimli ve dilhun biriyim.
Müphem ve müşkil sevdalar peşindeyim.
Abise düşmüş ,meyralar seyrindeyim.
Efkar efkâr dolanan mecnunlarlayım.

Vakur ve istikrarla yalnızlık iştişaresindeyim.

Düşünürüm gündüz gece dertlerini.
Ayşe,Fatma,Ahmet,Ali...nasıl diye?
Biliyorum şimdi ailece dizi başında.
Ya da avare avare sokaklarda...
Belki de sonu gelmeyen oyunlarda.

İlk yıllar çok sıkardı bir veya bir buçuk saat il ile ilçe arası yolculuk.
Sonra çözümler buldum muhasebeye çekeceğim nefsimi.
Kuluçkaya yatan fikirler birden çatlatıyordu yumurtayı.
Çantaya uzanıp yazıyordum hayat defterine plan ve programı.
Artık tabirimdeki zaman zarfı hemen şurası.
On otobüsüne yetişme telaşı ağırlık bastı bugün.

Günün enveriyim,karanlığa nurefşan.
Kalbinin sevdasıyım,lisanının virdi.
Mazinin evveliyim,müstakbelin ahîri.
Derdinin dermanıyım,eleminin merhemi.

Mahşuğun kelamıyım ,muhadesenin neşesi.

Kalemim nağra atar,sarhoş sarhoş sokaklarda.
Ya yazarsın beni ya da kırarım camını pencereni.
Sus derim,susmaz;Beni görünce avazlarda.
Başını dizime koyarım,alırım elime ellerini.

Derin bir nefes,tüm organlarım heybetiyle hizada.

Sen de sevdin mi ,ben gibi?
Kaf dağı zirvesinde Anka kuşuyla
simasını periden çalmış yar'in,
güzelliğini seyre dalarcasına...
Efsanevi kurgularla sevdin beni.

Vuslatım sana,en ecmel vaziyetle.
Mahiyet,noksanlarımı hâk ile yeksân.
Künyenin yazılı talihi,mazide.
Aşikarsın müstakbele,mamur elin.

Zayi dünler,istihkak yarınlar senle.