Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Gün olsaydım,ısımda ısınsaydın.
Yel olsaydım,esintimde serinleseydin.
Yağmur olsaydım,beni seyre dalsaydın.
Kar olsaydım,oyunlar oynasaydın.
Nur olsaydım,o gözlerlerle baksaydın.

İlk yemek yapanda,
Tuzu çok ,yağı az.
Tanesi bol,suyu yok.
Yapışmış tavaya ,dumanı çıkmış havaya.
Aç kalıyorsun akşama.
Tekrar yapayım derken aşçı gerek başına.

Ya seni hiç tanımasaydım,eksikti sevda yanım.
Ne kadarda tahir seviyorsun sen,abdestli her yanın.
Ahde vefa,ihanet etmez asla,benim çiğdemim.
Başın eğer önüne,göz kapakları tesettürün.
Namahreme sarf etmez kokulu,nakışlı tek kelam.

Gözlerim kapanıyor ayrıldım uzun geceden.
Ashabı Kehf gibi yatır üç asır,üç yüz dokuz sene.
Ya da Üzeyir(a.s) gibi yatayım bir asır,yüz sene.
Uyandığımda kabuslar çıkıp gitmiş hayatımdan.
Doğrulsam ikinci uykumdan hesap gününe...
Zangır zangır titrediniz,bak korkmuyorum ben.

Züleyha gibi sevmeli,düşük ihtimalli.
Sabır ile beklemeli,dua tecelli etmeli.
Yusuf gibi sevmeli;öte durmalı,durdurmalı.
Helalin olacağı günü sebatla beklemeli.

Leyla gibi sevmeli,ebediyete gitmeli.

Elinde bebek arabasıyla girdi içeri.
İçinde bir yaşlarında gamzeli erkek çocuğu.
Gencecik anne başı eğik kaçırıyordu gözlerini.
Ağlıyordu içine içine ciğerine...
Göz göze gelmek istiyordum ama nafile.
Hiçbir şekilde bakmadı etrafa kaldırmadı başını.

Gecenin yarısı elimde kalem,
Önümde dersim,
Zihnimde sen varsın.
Gözlerimden akıyor sesin,resmin,nefesin...
Belki uyuyorsun?
Belki de meşgulsun?

Aynı frekansta olmayınca gerer kendisi,
Boğazını sıkarlar nefes kaçar derince içeri,
Gezinip durursun zihninde, sussa kelimeleri;
Bir oturur bir kalkarsın anlamaz ki zihni,
Meşguliyetine dalarsın durdurur sesi seni,
Algılamaz kulaklar değişmeli frekans ayarları,

İrkilmiş sapsoğuk bir duş.
Kaynar sularla haşlanmış beden.
Okyanuslarda kurtuluşa çırpınan.
Feryatlara gömülü,dermansız elem.
Ayrılığın acısını bu halle yaşadım...

Gecenin sessizliği,
Gürültülü kalemim,
Bağıran düşünceler,
Havalanan yapraklar,
İsli mürekkebim,
Dalgın gözlerim,