Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Düşünürüm gündüz gece dertlerini.
Ayşe,Fatma,Ahmet,Ali...nasıl diye?
Biliyorum şimdi ailece dizi başında.
Ya da avare avare sokaklarda...
Belki de sonu gelmeyen oyunlarda.

Günün enveriyim,karanlığa nurefşan.
Kalbinin sevdasıyım,lisanının virdi.
Mazinin evveliyim,müstakbelin ahîri.
Derdinin dermanıyım,eleminin merhemi.

Mahşuğun kelamıyım ,muhadesenin neşesi.

Sen de sevdin mi ,ben gibi?
Kaf dağı zirvesinde Anka kuşuyla
simasını periden çalmış yar'in,
güzelliğini seyre dalarcasına...
Efsanevi kurgularla sevdin beni.

İsmin ve soy ismin çağrışım yapıyor sevdaya.
Yazıyorum iltizamla açtığım her sayfaya.
Karanfil ve tarçın kokuyorsun yapraklarında.
Bilemedin ki sen misk zaferansın yazılarıma.

Hemdemimsin geceden gündüze,aylardan mevsime.

Gözlerinizi gözlerimden kaçırmanız,
Vücudunuzun titremesi,
Kelamlarınızdaki aksaklık,
Bakışlarınızdaki kaçamak,
Duygulara karşı sessizliğiniz,
Nidalarınızdaki saadet,

Daralır kafes boşluğum,bir haber alamayanda.
Sıralanır cevapsız sorular,sallanır boşluğa.

Sabah selam etmesini beklerim sonsuz gözlerle
Ben ve bulut refik oluyoruz,donmuş damlalarla.

Ezanla uyanıp dolanıp durdum mutfakta.
Ne yapsam ne severler acaba?
Kısıra yöneldim Havin sever mi?
Kek,sütlaç ...Selin yer mi?
Tatlı mı ,tuzlu mu sorsam Hira,Tuana,Ebrar ve Denize ayıp olur mu?
Düşünceden düşünceye atladım ben.

Hangi kapıdan geçtin saadet diyarına vardın?
Kırk kapıdan geçtim vardım buraya.
Sormadılar mı,yolculuk kime ve nereye?
Sordular.
Dedimki:
Yolculuk Çiçeğim'e, gel beraber geçelim bu dünyadan...

Edremit caddelerinde atmosferi teneffüsleyim.
El ele tutan çift geçti hemen yanımdan
Bunlar birbirini seviyorlar dedim.
Bir de ne göreyim sesler yükseldi otobandan.

Karşıya geçtim,vardım tam sahile.

Ben çocuk değilim,sil kanını.
Lamı cimi yok bir kelam et,bin bilirim.
Sen kalemle konuşursun,
Bilirim ben seni.
Ben gönülle konuşurum.
Bilmezsin sen beni.