Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Bu gün benim günüm,öğretmenler günü.
Buruk geçiyor dört yıl oldu İstanbul'dan ayrı düşeli.
Orada Can ve Cananlarım bulunuyor aranızda.
Çok özledim ben sizleri.
Bekliyorum aramanızı.
Ben ararsam anlamı olmaz.

Dikkat edin,Saliha surdan atlayıp gitmesin sokağa!
Abilerisiniz bacınıza göz kulak olunuz!
Of,of of...yine futbol.
Ya da dama yok satranç.
Hııım..isim, hayvan,şehir.
Buldum takla atmak.

Gözlerim pınar,gönlüm durmadan kanayan yara
Döndükçe dolanıyor makarayı sarıyordu başa.
Çorap söküğü gibi geçiyor ömrüm umutlar kara
Saatler buluyordu ordan oraya dolanman daima
Bahtiyarlık arıyordum çırayla ,gözlerse âmâ...

Camı çisilleyerek ağlıyordu yağmur.
Çukurlarını düzeltiyordu kara çamur.
Bulutlar çökmüştü zemine mahrur.
Pınarlarından dökülüyordu damlayan zincir.
Gökyüzünde kasvet esiyordu bir bir...

Neden herkes bir ah! çeker hayatta?
Merhaba,
Merhabalar...
Nasılsınız?
İyiyim ,Sizi sormalı?
Ben de iyiyim.

Video,resim,mesaj,şiir...yem mi atarsın önüne.
Sorgu suale tutarsın hayırdır derdin ne senin?
Taze ciğer görmüş kedi gibi üşüşürsün
tepesine!
Demiyor musun,bir başkasının namusudur diye?
Unutma, seninde namusun var elbet!

Hocam,Siz öğretmen misiniz?
Annesiniz,kardeşsiniz,ailesiniz..çok daha ötesiniz.
Paylaşabiliyoruz,kimseyle paylaşamadığımızı.
Anlattıklarımız çıkmıyor karşımıza.
Girmiyor hiçbir kulağa.
Dolaşımıyor dilden dile.

Ruhumun derinlerine esen badı sabâ.
Sirayet eyledin mahir,tüm katmanlarına .
Sarfınazar değil asude asude rehnümâ.
Mesrur mahperi ,etrafa yayılır rayihâ.

Akıyor tufan yolunu şaşmadan cenana.

Kimleri alıyor göz dünyasına.
Kimler zihninin yapraklarına yazılmakta.
Kimi yerleştirmekte gönül odasına.
Vakitler acabalarla dolu,akibet romanımda .

Sıfatlanıyor mu sen de;ela,yeşil,mavi diye.

İhtiyari bir seçimle değildi yönelmem sevdaya.
Gönülleri ısındıran,iktidar ettirdi bana ve sana.
Ellerim her dem açık bir ibadet ferşten arşa.
Ezelden ebede yakarış,yola çıksın gelsin bana.
Sistemim;aklımı ver bana ,ihtiyacım var ona.