Bırak bu lafları gönül yanmışsın, El alem dilinde nam salmışsın Derlermiş, mecnun misali dolanır Her gün bir kuru gülle oyalanır
Doğru demezler mi ya mecnuna dönmüşsün Sen yakayım derken aşkı, ateşinde sönmüşsün Bırak gönül bırak bu işleri bir daha aldanma Her gördüğünü şu dünyada Leyla sanma
Birkaç aşk mısrası mırıldanırsın her an Onuldu mu ki hiç o açılmış yaran Deşme bağrındaki kozu yangın çıkarırsın Sen seni bu alemde yaşıyor mu sanırsın
Ruh ölmüş, beden olsa neye yarar, Tabip gelse hangi yarayı sarar Değdi mi felek yüreğine bir kere Avuç açar kalırsın bilmediğin ellere
Sami
26.10.2011
Sabah serinliğinin teni okşayan hoşluğu
Yüreğimin dolmak bilmeyen boşluğu
Alıp götürür insanı bilmediği yere
Kilitler insanı gitmediği yere
Ahh, şu duygular karmaşası
Gönlüm olmuş aşkın maşası.
Sonbahar.
Yapraklar sararmış, dökülüyor
Son leylekti şu giden
Yeni baharlara süzülüyor
Dağlar çıplak ve sisli
Şehre sanki karabulutlar çökmüş
Parçalanmış hisler cümbüşünde bir gün
Panayır misali eğlendiler nefsimde dün
Ondandır, pelesenk olmuş kalbime hüzün
Görmeyiversem o nankör yüzün
Felaketim fışkırır, iki huri misal gözlerden
Gül boynunu bükmüş bana bakıyor
Bense derdini bir türlü anlamıyorum
Sadece ne güzel birşey bu böyle diyorum
Gül boynunu bükmüş bana bakıyor.
Güle yakalştıkça sanki birşeyler söyleyecek gibi
Köyümün bir başkadır bahçesi, bağı
Temiz hava doludur, yemyeşil dağı
Eğlenmeye birebirdir şu pınarın sağı
Ne güzeldir benim köyümün her yanı
Ortasından bir yol geçer gider
Gölge düşmüş sanki yüzüne
Yağmur damlası dolmuş sanki gözüne
Nedir bu hüznün ağlarsın hergün
Neden bırakıp eskiyi bakmazsın önüne
Dün geçti düşünmek nicedir
Bir manzara ki beton yığını
Şehir dedikleri tuğla, kiremit istifi
Bindirmiş insan üst üste her yaptığını
Apartman derlermiş sadece ve sâfî
İnsanlık kat ve daireye sıkışmış
'Hüsn' ü bulmak uğruna kaybetmek 'Ahsen' i
Yıkıp viran eylemek gerek şu mahseni
Ahh! Sen de kaybolan gözlerim matemim
Ahsen'de bulmaktır Ben'i temennim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!