Salih Şanlı Şiirleri - Şair Salih Şanlı

Nûr-i aynım sevdiğimsin esselâm ey Son Nebî
Feyz ü irfânsın ilimsin esselâm ey Son Nebî

Ey azîz dost ey azîm ahlâk güzel huy sâhibi
Pek cömerdsin pek kerîmsin esselâm ey Son Nebî

SEVDİ GÖNLÜM

Sevdi gönlüm şehr-i İstanbul’da bir hûb lâleyi
Sâde sevdâdan ibâret gözde mahbûb lâleyi

Sevmemek olmaz güzeller içre şân bulmuş iken

Maksad seni sevmekse, güzel sevgili, sevdim
Lâkin, şu sefil nefs ile hiç bitmedi derdim
Ey müjdeci yâr, gönlüme dol, nefsimi pâkla
Zîrâ, sana tez varmama engel yine kendim

Sevenleri Saran Aşk Gazeli

Sevenleri saran aşk, Mevlâ’ya saf bir îman
Tertemiz çıkaran aşk, âşığı şu dünyâdan

Hırslardan heveslerden, aldatan nefeslerden

Yüce Sevgili'ye sevgili Ona demişler
Başına sevginin has tâcı kona demişler

Adı da kendi de övülmüş Sevgili Elçi
Adını her yâdeden selâm suna demişler

En doğru haber geldi gönül, sevgili geldi
Yârin duru parlaklığı zulmetleri deldi
Hep sevgi selâm sundu gönüller o Rasûle
Son Elçisi Hakkın ne güzel âh ne güzeldi

Masmâvi göğü süsleyen bembeyaz bulutlar
Rahmet yağdıkça topraktan yeşeren umutlar

Bir bayram havasıyla coşmuş ağaçlar kuşlar
Güzel sevgilinin mutlu gelişini kutlar

Sevgisiz Çöller

Yeşilliklerin yerini çöller nasıl almış ?
Apaydınlık dünyâ, nasıl karanlıkta kalmış ?

Sevgisizliktir yeryüzünü böyle sarartan

Çöllerde izin var, nefesin var, sevilen
Ey dost, övülen, aşk selisin gönlüme sen
Ey Cennete davetle gelen kutlu Nebî
Îmanlı gönüller duru sevgin ile şen

Bir nûr ki gönüllerde parıldar, sevilir hep
Cennet dileyenler onu baştâcı bilir hep
Göklerde Rasûl, yerde Rasûl, kutlu Nebî o
Bir tek yüce Allâh’a olur kul, eğilir hep